Profiles: Callum Aan – “Een tattoo moet er over twintig jaar nog steeds even goed uit zien.”

De roze muur in de knusse studio van Callum Bathgate (27 jaar) hangt vol met eigen illustraties. Vroeger ontwierp hij zo veel mogelijk verschillende tatoeages, maar tegenwoordig ontwerpt hij bijna alleen nog maar samen met zijn klanten – die hem veelal weten te vinden via ‘dm’. Vanuit het idee dat een tattoo er over twintig jaar nog even goed uit moet zien en met Instagram als zijn digitale etalage, probeert Callum zich te onderscheiden binnen de wereld van het tatoeëren.

Callum aan is een gevatte woordspeling. Weerspiegelt die naam ook je persoonlijkheid?

‘Nou, daar zit best een verhaal achter. Ik kom uit Noord (Amsterdam-Noord) en ik ben Engelstalig opgevoed door mijn moeder. Ik ben opgegroeid in Floradorp en als je daar een klein beetje anders was, was je de Sjaak. Vroeger werd ik altijd gepest met: “Callum aan!”, en ik vond dat heel irritant. Tot ik tot de realisatie kwam: if you can’t beat them join them. Toen noemden zelfs mensen die ik wel mocht mij Callum aan. Op feestjes tijdens de middelbare school greep ik elke kans aan om woest los te gaan in moshpits. Vanaf dat moment begon echt iedereen mij Callum aan te noemen. Juist omdat dat zo contra stond op hoe ik was. Tegenwoordig ben ik wel veel rustiger, ook op feestjes.’

Hoe zou je jouw stijl van tatoeëren omschrijven?

‘Statisch, niet te veel poespas, simpel maar niet te verwarren met makkelijk.

Jouw tattoos hebben ook wat weg van American Old School, herken je dit?

‘Ik haal zeker inspiratie uit deze stijl van tatoeëren. Het is een stijl die door de jaren heen heel zichtbaar blijft. Een tattoo ziet er na tien, twintig jaar altijd anders uit. Je huid is constant bezig met het aanvallen van de inkt, waardoor tattoos over het algemeen uitlopen. Als je wil dat een tattoo er na zo’n periode nog goed uit blijft zien zijn er bepaalde dingen die je kunt doen. Door het gebruik van dikkere lijnen zit er automatisch iets minder detail in de tattoo waardoor die bijvoorbeeld minder zal uitlopen.’

Op het moment tatoeëer je solo in plaats van in een studio met andere tatoeëerders – heb je hier een speciale reden voor?

‘Ik heb altijd in drukke, toeristische studio’s gewerkt. Dan komen mensen niet echt voor wat jij doet. Ik tekende in die tijd veel kleine werken, want stel er kwam iemand binnen die mijn werk vet vond, dan was de drempel kleiner om het te laten zetten. Mensen nemen toch eerder een kleinere tattoo. Uiteindelijk miste ik de erkenning dat mensen puur voor mijn werk kwamen. Aan de andere kant merk je wel wanneer je solo tatoeëert dat je echt alles zelf moet regelen. Van afspraken inplannen tot voorraadmanagement.’

Heb je ooit een tattoo-verzoek geweigerd?

‘De nummer één reden dat ik een tattoo-verzoek weiger heeft te maken met de houdbaarheid van een tattoo. Gister was er bijvoorbeeld een vrouw die een ontwerp van een kruipende panter ter grootte van 12 centimeter verkleind wilde hebben naar 7 centimeter. In het originele ontwerp zit vrij veel detail, wanneer ik het zou verkleinen heb ik niet meer 100% vertrouwen dat het mooi blijft. Ik geloof erin dat je altijd je beste werk moet leveren. Wanneer mensen met een verzoek komen waarin dat niet mogelijk is, dan sla ik het af.’

De tattoo wordt steeds meer mainstream. Waar het tien jaar geleden nog taboe was om op de werkvloer zichtbaar een tatoeage te dragen, heeft inmiddels 31% van de Nederlandse millenials minstens één tattoo. Wat vind jij van deze ontwikkeling?

‘Ik vind het vet dat steeds meer mensen doen wat ze willen. Daar ben ik sowieso voorstander van. Daardoor zijn er ook steeds meer mensen die tatoeëren. Ik heb een tijdje gewerkt in een studio met een man genaamd Gerry, hij is inmiddels overleden en vertelde mij ooit: “de taart wordt steeds groter, maar het puntje wordt steeds kleiner”. Hij was één van de eerste tatoeëerders in Amsterdam en heeft de hele groei van het tatoeëren meegemaakt. Aan de andere kant denk ik dat er ook veel mensen zijn die maar een tattoo nemen om ergens bij te horen.

De eerste keer dat ik in Berlijn was, werd ik zo verliefd op de stad dat ik meteen dacht – hier moet ik wonen. Maar vrijwel direct kon ik mij niet voorstellen dat niet miljoenen anderen ook deze gedachte zouden hebben. Als we allemaal ook echt naar die stad zouden verhuizen, is het niet meer die stad waar we zo verliefd op zijn geworden.’

Wat betekent tatoeëren voor jou?

‘Ik denk dat ik hier het beste op in kan gaan met een verhaaltje. Ik was met een ex-vriendin bij haar vriendin thuis en toen vertelde mijn ex aan haar vriendin dat ik tatoeëer. En haar vriendin reageerde meteen met: “gadverdamme”. Op een of andere manier was ik blij. Ik dacht: yes, het leeft nog. De vriendin schaamde zich rot voor haar snelle reactie, maar het maakte me helemaal niet uit. Ik omarmde het. En een maand later heb ik haar getatoeëerd.’

Hoe ziet de toekomst eruit voor de tattoo?

‘Er zijn verhalen dat over tientallen jaren er gewoon robots zijn die alles kunnen zetten en dat wij tatoeëerders gewoon overbodig zijn. Ik probeer me te blijven richten op tattoos die door de jaren heen mooi blijven. De individuele artiest kan zichzelf online steeds beter laten zien. Misschien nemen mensen op den duur een tattoo van een bepaalde artiest net zoals dat ze een schilderij van een bepaalde kunstenaar kopen.’

Waar ben je trots op?

‘Ik ben echt heel trots, ik ben een van de meest trotse mensen die ik ken, haha! Ik ben mijn eigen grootste fan. Er was een moment in mijn jeugd in Noord dat het allemaal mis leek te gaan en dat iemand van een instantie zei: “ik wil jou hier niet meer terug zien, hè?”, dat was de dag dat ik er iets van ging proberen te maken.

Wat is jouw definitie van succes?

‘In tegenstelling tot dat trotse gevoel, heb ik dat succes gevoel eigenlijk nooit. Ik kan moeilijk mijn vinger erop leggen wanneer iets succesvol is. Bijvoorbeeld: een tattoo moet perfect zijn, maar hij is wel met de hand gemaakt. Het kan altijd beter. Ik denk dat ik tevreden ben wanneer ik tegen mezelf kan zeggen dat ik er altijd het beste van heb gemaakt.’

Instagram: Callum Aan

Tekst geschreven door: Sidney Steinmann
Foto’s door: Darina Miller