Profiles: Wouter Monden – Één microfoon en een hoge dosis humor
Elke paar weken brengen wij een van onze profiles in beeld met inspirerende ondernemers en kunstenaars. Deze week: Wouter Monden.
Het is geen toeval dat Wouter Monden (39) bijna tien jaar geleden het roer omgooide om zich volledig op comedy te richten, want naast dat hij veel te vertellen heeft kun je ook nog met hem lachen. Met bijna 200 optredens per jaar, klussen als publieksentertainer bij Zondag met Lubach en Padoem patsss èn een gloednieuwe eigen podcast, heeft hij genoeg werk voor twee. Maar wanneer is genoeg, genoeg? “Er zijn comedians die try-outs spelen voor uitverkochte zalen. Dan denk ik: dat wil ik ook! Maar die comedians kijken op hun beurt weer naar een Ronald Goedemondt, die elk theater in Nederland helemaal plat speelt, en denken waarschijnlijk: dat wil ik ook!”
Wanneer besefte je dat je grappig was?
Op dat moment zit ik nog steeds te wachten, eigenlijk. Vanaf mijn 15e tot mijn 30e heb ik in een punkbandje gezeten. We waren niet zo heel goed, maar hadden er wel altijd veel lol in. We wilden vooral dat het publiek er veel lol in had. Zo deden we rare pakjes aan en schreven liedjes met onzinnige teksten. Ik merkte al snel dat ik het leuk vond wanneer we de mensen aan het lachen kregen. Een lach is een eerlijkere reactie dan een applaus. De lach komt alleen als mensen het grappig vinden.
Van jongs af aan heb ik veel cabaret gekeken, maar nooit gedacht dat dat ook iets is wat je echt kunt worden. Op mijn 30e ben ik gewoon een cursus gaan volgen, zodat ik wel grappen moest gaan schrijven. Toen ben ik haast per ongeluk in de finale van een klein cabaret wedstrijdje gekomen, waardoor ik dacht: “blijkbaar doe ik iets goed”.
Je profileert je op jouw website als comedian. Hoe zit dat nou tussen cabaretiers en comedians?
Haha! Mijn antwoord hangt ervan af of cabaretiers dit interview gaan lezen. Laten we zeggen dat je comedy hebt als ‘hoofdvorm’. Stand-up comedy en cabaret zijn stromingen hier binnen die dicht tegen elkaar aanschuren. Zie het als een bluesband en een rockband, wel verschillend, maar beiden bands maken muziek. Nederland heeft een hele sterke cabaret traditie. Cabaretiers doen een conference met verhalen, grapjes en gooien er nog een paar saaie tranentrekkende liedjes doorheen. Of ik een waardeoordeel over cabaret heb? Nee, natuurlijk niet, haha. Stand-up comedy heeft dat allemaal niet. Dat is gewoon één man of vrouw met een microfoon. En die vertelt korte verhalen, met een hoge dosis aan grappen erin verwerkt. Cabaret liefhebbers praten nog wel eens neerbuigend over stand-up comedy, maar zo makkelijk is het niet om anderhalf uur lang een publiek te vermaken met alleen een microfoon. Cabaret is niet beter dan stand-up of andersom, het zijn gewoon twee stijlen binnen één genre.
Hoe is tegenwoordig gesteld met stand-up comedy in Nederland?
De populariteit neemt de laatste paar jaar steeds meer toe. Amsterdam heeft natuurlijk de bekende clubs, maar bijvoorbeeld Utrecht (het Comedyhuis) en Eindhoven hebben tegenwoordig ook elke week een open mic naast het professionele programma. Rotterdam heeft Club Haug – wat mij betreft de best ingerichte comedy club van Nederland. Er hangt een laag plafond, om die knusse sfeer te creëren. De muren en het plafond zijn zwart. De belichting klopt. Wanneer er vijftig kaartjes zijn verkocht, staan er vijftig stoelen. Zijn er honderd-vijftig kaartjes verkocht, plakken ze er honderd stoelen bij. Vroeger, toen ik net begon, speelde ik bij het Comedy theater in Amsterdam. Een hele toffe plek met een capaciteit van twee-honderd man, maar met een verschrikkelijk hoog plafond. Als je daar dan tijdens een open podium met vijf-en-twintig personen zit, dan voelt dat niet lekker. Je ziet de mensen gewoon denken: ‘daar had nog wel een mannetje of tweehonderd bij gekund’. Comedy clubs pakken dat tegenwoordig steeds beter aan. Wat me trouwens ook opvalt is dat Netflix de laatste tijd helemaal vol staat met comedy specials. Dat is ook positief!
Is er een comedian tegen wie je opkijkt?
Vroeger vond ik Urbanus echt geweldig. Ik kende al zijn grapjes uit mijn hoofd. Onlangs zag ik hem spelen in het theater met zijn recente materiaal. Hij stond in de grote zaal en ik in de kleine. Toen heb ik een half uurtje kunnen kijken. Na afloop dacht ik: misschien had ik het bij de herinnering moeten houden, haha. Tijdens mijn pubertijd kwamen Theo Maassen en Hans Teeuwen op. Daar heb ik alles van gezien. Zij hadden een hele andere stijl dan de generatie daarvoor met bijvoorbeeld Joep van ‘t Hek en Freek de Jonge. Ronald Goedemondt vind ik op het moment de beste. Als je het hebt over het verschil tussen cabaret en stand-up comedy in Nederland. Zijn theatershows worden verkocht als cabaret, maar in de essentie is het gewoon stand-up comedy. Kijk maar naar een album van hem op Spotify. Dat zijn tachtig losse nummers, allemaal korte bits, net zoals een stand-up comedian dat doet.
Hoeveel tijd stop je in het schrijven van nieuw materiaal?
Als comedian is geen dag hetzelfde. Laten we er vanuit gaan dat ik op een dag geen verplichtingen heb. Dan ben ik ongeveer twee uur kwijt aan ademhalingsoefeningen en hardlopen. Dat doe ik graag, want ik ben vrij, maar ik moet het ook doen, anders raak ik opgefokt en gestresst en dat wil ik niet hebben. Ik denk dat wanneer ik op een vrije dag anderhalf uur in comedy kan steken, ik erg tevreden ben. Ik heb vroeger ook wel geprobeerd om van 9 tot 5 achter mijn bureau te gaan zitten, maar dat werkt niet voor mij. Wanneer ik trouwens voor tv of voor een radioprogramma moet schrijven is het een ander verhaal. Dan is het onderwerp vaak afgebakend en kan ik wel gewoon vijf uur achter elkaar rammen.
Je bent sinds kort begonnen met een podcast. Kun je daar iets meer over vertellen?
Ja, sinds januari van dit jaar ben ik begonnen met de Elektra Podcast. In deze podcast haal ik met collega comedians herinneringen op aan shows die ze liever waren vergeten. De meest rampzalige verhalen hoor ik voorbij komen, zoals een optreden voor vijftig dronken laminaatleggers. Ik vind het heel tof om te doen en comedians werken er graag aan mee. Vanmiddag ga ik er weer twee opnemen, dus dat is leuk. Er zit natuurlijk ook een klein marketing randje aan. Mensen kennen mij misschien niet, maar bijvoorbeeld een René van Meurs wel – dan hoort men mij babbelen en wellicht denken er een paar, laten we ook eens een show van hem bezoeken.
Heb jij een optreden die je liever was vergeten?
Het was een show die alles in zich had om geen leuke show te worden; het was buiten in de openlucht, geen zitplaatsen, het was laat op de avond, er waren al twee muziekoptredens geweest, mensen waren dronken, er was geen entree, er was slecht licht, mensen kwamen niet speciaal voor mij. Die had ik op zich wel over kunnen slaan.
Waar kijk je op het moment het meest naar uit?
Ik ben bezig met een nieuwe show. Ik kijk ernaar uit wanneer die af is en ik ermee rond de zalen kan. Mijn huidige show speel ik tot begin mei en dan is het ook wel mooi geweest. Als het goed is zitten er ook weer net iets meer mensen dan de vorige keer, dat zijn mooie ontwikkelingen. Maar ik kijk er ook naar uit om te zien hoe groot de podcast kan groeien. Ik denk dat het potentie heeft, maar er moet even ergens iets goeds vallen!
Wat betekent succes voor jou?
Voor mijn gevoel zit ik al op een belachelijk hoog niveau van succes. Ik ben tien jaar geleden met comedy begonnen en ik leef er nu gewoon van. In september word ik 40; leef ik 7 jaar van comedy; zit ik nooit in vergaderingen met mensen van marketing of sales. Ik deel mijn tijd in zoals ik wil. Ik kan nee zeggen tegen opdrachten die me niet leuk lijken. Ik kan veel tijd met mijn dochter doorbrengen. Ik kan een podcast maken en daar luisteren mensen naar. Ik kan vlogs maken over het hardlopen, daar kijken iets minder mensen naar.
Website: Woutermonden.nl
Instagram: Woutermonden
Tekst geschreven door: Sidney Steinmann
