Lot Madeleine – “Mijn vlammetje zit wel echt in mijn vrije werk”
Lot Madeleine is schrijver, tattoo artiest en grafisch vormgever. Met haar uitgesproken eigen stijl heeft ze zichzelf al in de kijker weten te spelen van grote merken als Bugaboo en Adidas. Onlangs ontwierp ze ook het etiket voor het Eigen Baas Bier van Kees de Boekhouder. In alles wat ze doet probeert ze haar interne dialoog in puzzelvormige citaten te gieten, waarmee ze reflecteert op haar directe omgeving.
Hoe ontstaat jouw vrije werk?
Het ontstaat altijd vanuit tekst, reflecties en toevalligheden. Toen mijn boek (Correct me, I’m Wrong, 2017) uitkwam wisten ze bij American Bookstore niet zo goed waar ze het nou moesten leggen; is het poëzie, kunst of grafisch vormgeving?
En hoe kwam dat tatoeëren erbij?
Zo’n acht jaar geleden had ik een ontwerp gemaakt voor een vriend. We gingen samen naar een tatoeëerder die stick and poke (een speciale techniek om tattoos te zetten waarbij de tattoo met de hand stipje voor stipje in je huid wordt geprikt, red) deed. Hij zei: ‘Hey Lot, jouw stijl leent zich zo goed voor stick and poke, misschien moet je het zelf eens gaan doen.’ Ik ben hiermee begonnen en toen het is het langzamerhand gaan vergroeien met mijn vrije werk.
Hoe ziet voor jou een fulltime werkweek er ongeveer uit?
Het tatoeëren ga ik vanaf eind augustus twee keer per week doen en van dat vooruitzicht word ik heel blij! En verder zit ik drie dagen per week bij een reclamebureau (TBWA/NEBOKO) waar ik veel werk voor adidas doe. Dus ik kan dan daarnaast ook nog lekker wat vrij werk maken, zoals muurschilderingen, raamtekeningen, tekeningen op hout en ontwerpen voor tatoeages.
Waar haal jij je grootste inspiratie of ideeën vandaan?
Eerst raakte ik heel erg geïnspireerd door wat er op straat in de grote stad gebeurt en wat andere kunstenaars of mensen doen. Maar de laatste tijd haal ik het -naast de verhalen van mensen die ik tatoeëer- steeds meer uit zelfreflectie en uit het ouderschap. In dat laatste word je continu geconfronteerd met hoe jij jezelf manifesteert, als ouder en als mens. En dan vooral echt op een diep persoonlijk niveau. Het is een spiegel die je voorgehouden krijgt.
In je boek Correct me – I’m wrong staat dat je de uitdagingen omarmt van een postmodern bestaan in een grootstedelijke omgeving. Kun je dat uitleggen? Wat zijn voor jou de uitdagingen?
Terugkijkend op die tijd was ik soms best wel beïnvloedbaar door wat anderen deden. In de stad stond ik continu aan, had ik zoveel prikkels. Dus de uitdaging was voor mij altijd: hoe blijf ik mijn eigen identiteit behouden met zoveel competitie en inspiratie om me heen? Ik denk dat, nu ik de stad uit ben, ik minder geconfronteerd ben met wat andere kunstenaars doen. Ik ben nu veel meer aangewezen op mijn eigen creativiteit.
En hoe is het dan om te balanceren tussen commerciële opdrachten en eigen werk?
Eigenlijk heb ik daar een heel simpel antwoord op: al het commerciële werk dat ik doe, doe ik niet met mijn ego. Op die manier kan ik me ook heel makkelijk aanpassen als ik op het reclamebureau voor een klant werk. Moet er meer blauw in? Dan doe ik meer blauw.
Maar adidas, waar ik nu op zit, doet ook echt hele mooie projecten, onder andere met thema’s als gender identity. Dat vind ik ook super interessant. Want als zij zich als groot en invloedrijk bedrijf mengen in maatschappelijke discussies, dan hoop ik daar met mijn werk ook een klein beetje aan bij te dragen.
Daarnaast heb ik als Lot Madeleine ook commercieel werk, collabs zeg maar, waarin ik soms concessies moet doen. Maar daarin probeer ik natuurlijk wel meer mijn eigen stempel te zetten. Het etiket van het Eigen Baas Bier is daar een voorbeeld van. En dan is er nog mijn echte vrije werk -inclusief het ontwerpen van tatoeages- en daarin kan ik alles doen wat ik wil. Mijn vlammetje zit wel echt in mijn vrije werk.
Het maakt het ook makkelijker dat ik dus al die dingen naast elkaar doe, daardoor maak ik me minder druk als de klant het weer net iets anders wil. Met mijn commerciële werk creëer ik dus eigenlijk echt die vrijheid en die balans.
Je hebt met grote merken als Bugaboo samenwerkingen gedaan, hoe ben je daar terecht gekomen? En wat was je droomklus?
Ik denk dat mijn droomklus wel met Bugaboo was. Ik heb ze gewoon heel brutaal een mail gestuurd en mocht gelijk op gesprek komen. Door de overname met een Amerikaans bedrijf konden we geen hele collectie maken, maar ik mocht één kinderwagen print ontwerpen. Dat exemplaar heb ik ook gekregen en daar maken we nu nog gebruik van!
Ik ben best wel van: wie niet vraagt, wie niet wint. Ik mail bedrijven gewoon met ‘hey, ik heb een idee, kunnen we een samenwerking doen?’ Soms lukt het, en soms niet. Ik wilde ook graag een bakfiets, maar dat is tot nu toe nog niet gelukt haha. Mijn droom zou nog wel een samenwerking met een skate-merk zijn.
Hoe bevalt het ondernemen? Hoe doe je dat?
Ik ben er eerlijk gezegd niet zo goed in. Ik kan heel goed dingen bedenken, dingen maken en het dan allemaal regelen. Maar het dan verkopen… daar loopt het bij mij altijd een beetje stuk. Bijvoorbeeld bij mijn boek: had ik alles geregeld, een hele fijne uitgeverij gevonden, een super mooi boek gemaakt, maar toen liep het spaak op de PR. Ik gooi al mijn energie erin en als het er dan is, wil ik alweer verder met een volgend idee.
Ok, en wat betekent succes dan voor jou? Je meet het duidelijk niet af aan de hoeveelheid boeken die je verkoopt.
Klopt. Als je 40.000 boeken verkoopt heb je waarschijnlijk iets gemaakt wat bij veel mensen resoneert, maar de belangrijkste vraag is of je daar zelf ook nog blij van wordt natuurlijk.
Succes is voor mij dat je controle of vrijheid hebt over dat wat je wil maken of doen. Als ik volledig mezelf ben en kan doen wat ik wil dan vind ik dat wel succesvol leven.
En wat ben je nu aan het doen?
Nu ben ik vooral bezig met het maken van symbolen en quotes voor m’n tatoeages. Dat vind ik zo tof, die hele filosofie achter het tatoeëren. Ik maak nu allemaal intuïtieve symbolen, geïnspireerd op alle symbolen die er bestaan en gewoonweg vormen in combinatie met lijnen.
Instagram: @lotmadeleine
Geschreven door: Mirla Klijn
